Χορός πρωτοποριακός, εσωτερικός, με έντονες θεραπευτικές ιδιότητες
και απώτερο σκοπό να εκφραστεί η ψυχή με καθαρότητα. Η διαδικασία είναι
άκρως γοητευτική. Σήμερα, τα σεμινάρια που παραδίδονται και στην Ελλάδα
πλέον θα σε βοηθήσουν να συναισθανθείς όλη τη μαγεία της ύπαρξής σου, να
βιώσεις την ομορφιά και την ασχήμια σαν συμπληρωματικές καταστάσεις της
ζωής και να βγεις από το μάθημα έχοντας κερδίσει την πολυπόθητη
κάθαρση.
Αποκαλείται «ο χορός του σκότους», επειδή ο χορευτής καλείται να αδειάσει το σώμα του για να ανακαλύψει την ψυχή του. Το αποτέλεσμα αυτής της εσωτερικής διαδικασίας είναι το άτομο στο τέλος να φτάνει σε ένα βαθύτερο επίπεδο συνειδητότητας, που το οδηγεί στην προσωπική του «λύτρωση». Αν και όταν πρωτοπαρουσιάστηκε σόκαρε και αιφνιδίασε, γρήγορα αγαπήθηκε και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Το μπούτο είναι μία από τις πλέον παράδοξες σύγχρονες μορφές τέχνης, ένα κράμα του παραδοσιακού με το avant garde, που έχει τις ρίζες του στη μεταπολεμική Ιαπωνία. Η πρώτη παράσταση μπούτο δόθηκε το 1959, αμέσως μετά την έκρηξη της βόμβας στη Χιροσίμα, όταν ο Tatsumi Hijikata, ο ένας από τους δύο ιδρυτές του χορού, παρουσίασε το “Forbidden Colours». Η χορογραφία προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και σόκαρε το ιαπωνικό κοινό, την ίδια στιγμή όμως μπήκαν τα θεμέλια μιας νέας τέχνης τόσο σοκαριστικής, γκροτέσκας, ερωτικής, άγριας και έντονα βιωματικής όσο και πνευματικής, μυστηριακής, καθαρτικής.
Πέρα από τις φόρμες
Το μπούτο έχει περιγραφεί ως μείξη του παραδοσιακού γιαπωνέζικου θεάτρου, του δυτικού σύγχρονου εκφραστικού χορού και του αυτοσχεδιασμού. Κι ενώ εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό και τη μίμηση, καθώς ο χορευτής καλείται να αφήσει για λίγο τον εαυτό του και να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο, το μπούτο δεν είναι απλή μίμηση κινήσεων, δεν έχει προκαθορισμένη μορφή και δεν εγκλωβίζεται σε φόρμες. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι σε αντίθεση με τον κλασικό και το σύγχρονο χορό, δεν υπακούει σε αυστηρά δομημένους κανόνες. Εισάγει πρωτοποριακές μορφές έκφρασης και επιτρέπει τόσο στο χορευτή όσο και στο θεατή να στραφεί προς το εσωτερικό κομμάτι του εαυτού του. Στο μπούτο ο χορός ενυπάρχει ήδη στο σώμα, το οποίο είναι ένας ζωντανός μεταλλασσόμενος καμβάς και πάνω σ’ αυτόν ο χορευτής ανακαλύπτει και διευρύνει τα δικά του εσωτερικά βιώματα και εμπειρίες. Σύμφωνα με τον ιδρυτή του, Hijikata, ο χορός αυτός είναι η έκφραση των πιο σημαντικών στοιχείων της ζωής, γι’ αυτό και η προσωπική μας μνήμη παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Το μπούτο προκάλεσε μεγάλη αίσθηση ήδη από το ξεκίνημά του και ένας βασικός λόγος ήταν ότι πρόκειται για μια διαδικασία που συνδέει το συνειδητό με το ασυνείδητο. Οι κινήσεις του χορού δεν υπαγορεύονται απέξω, αλλά προκύπτουν ακούσια από την αλληλεπίδραση του εσωτερικού μας κόσμου με το περιβάλλον.
Σήκω ψυχή μου χόρεψε
Το συναίσθημα και η έκφρασή του είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο ξετυλίγεται ένα μάθημα ή μία παράσταση μπούτο. Δεν χρειάζεται να είσαι χορευτής ή να έχεις παρακολουθήσει μαθήματα κάποιας άλλης μορφής χορού για να μπορέσεις να το εξασκήσεις. Το αντίθετο μάλιστα. Όσο πιο «γυμνός» από γνώσεις, θεωρίες και κανόνες προσέλθεις στο μάθημα τόσο πιο εύκολα θα μπορέσει το σώμα σου να δεχτεί τη νέα εμπειρία, σαν το μικρό παιδί που μαθαίνει να κάνει τα πρώτα του βήματα. Κάθε παράσταση, κάθε πρόβα, κάθε μάθημα μπούτο είναι μοναδικά για το πρόσωπο που χορεύει, αλλά και για το θεατή. Γιατί στο χορό αυτό, ο αυτοσχεδιασμός καθορίζει την κίνηση και δημιουργεί στο τέλος τη χορογραφία. Και ο αυτοσχεδιασμός είναι η σωματική έκφραση των όσων αισθάνεσαι τη δεδομένη στιγμή, στο συγκεκριμένο χώρο. Γι’ αυτό στο μπούτο ακόμη και η ακινησία έχει υπόσταση, καθώς κουβαλά τη δική της ενέργεια, εκπέμπει τα δικά της μηνύματα. Επίσης είναι σημαντικό να προσθέσουμε ότι το μπούτο εμπνέεται και εμπνέει το χορό του με έννοιες όπως είναι ο θάνατος, η ζωή, το σεξουαλικό ένστικτο, η ακινησία ως κίνηση, η βαδύτητα. Μέσα από όλο αυτό το ταξίδι που πραγματοποιεί η ψυχή με όχημα το σώμα, ο χορευτής φτάνει στην έκσταση, πολλές φορές μπορεί να κλάψει κατά τη διάρκεια μιας παράστασης ή του μαθήματος, στο τέλος όμως αισθάνεται εκτόνωση, αποφόρτιση συναισθηματική, κάθαρση.
Σε ποιους απευθύνεται
Σε κάθε ηλικία και φύλο. Δεν προϋποθέτει τίποτα άλλο πέρα από καλή σωματική υγεία. Στα πλεονεκτήματα του χορού πάντως πρέπει επίσης να αναφέρουμε την καλή σωματική κατάσταση στην οποία οδηγεί το σώμα, τη δύναμη, την ευεξία και την ευλυγισία που χαρίζει. Αλλά και ψυχική ανάταση, τόνωση της αυτοπεποίθησης και χαλάρωση από τις εντάσεις. Ο διαλογισμός, οι σωστές αναπνοές, το stretching των μυών, οι αυτοσχεδιαστικές ασκήσεις μας οδηγούν βήμα βήμα στην ενδοσκόπηση, που είναι απαραίτητη στην τελετουργία του μαθήματος.
Κείμενο από http://www.infokids.gr
Αποκαλείται «ο χορός του σκότους», επειδή ο χορευτής καλείται να αδειάσει το σώμα του για να ανακαλύψει την ψυχή του. Το αποτέλεσμα αυτής της εσωτερικής διαδικασίας είναι το άτομο στο τέλος να φτάνει σε ένα βαθύτερο επίπεδο συνειδητότητας, που το οδηγεί στην προσωπική του «λύτρωση». Αν και όταν πρωτοπαρουσιάστηκε σόκαρε και αιφνιδίασε, γρήγορα αγαπήθηκε και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Το μπούτο είναι μία από τις πλέον παράδοξες σύγχρονες μορφές τέχνης, ένα κράμα του παραδοσιακού με το avant garde, που έχει τις ρίζες του στη μεταπολεμική Ιαπωνία. Η πρώτη παράσταση μπούτο δόθηκε το 1959, αμέσως μετά την έκρηξη της βόμβας στη Χιροσίμα, όταν ο Tatsumi Hijikata, ο ένας από τους δύο ιδρυτές του χορού, παρουσίασε το “Forbidden Colours». Η χορογραφία προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και σόκαρε το ιαπωνικό κοινό, την ίδια στιγμή όμως μπήκαν τα θεμέλια μιας νέας τέχνης τόσο σοκαριστικής, γκροτέσκας, ερωτικής, άγριας και έντονα βιωματικής όσο και πνευματικής, μυστηριακής, καθαρτικής.
Πέρα από τις φόρμες
Το μπούτο έχει περιγραφεί ως μείξη του παραδοσιακού γιαπωνέζικου θεάτρου, του δυτικού σύγχρονου εκφραστικού χορού και του αυτοσχεδιασμού. Κι ενώ εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό και τη μίμηση, καθώς ο χορευτής καλείται να αφήσει για λίγο τον εαυτό του και να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο, το μπούτο δεν είναι απλή μίμηση κινήσεων, δεν έχει προκαθορισμένη μορφή και δεν εγκλωβίζεται σε φόρμες. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι σε αντίθεση με τον κλασικό και το σύγχρονο χορό, δεν υπακούει σε αυστηρά δομημένους κανόνες. Εισάγει πρωτοποριακές μορφές έκφρασης και επιτρέπει τόσο στο χορευτή όσο και στο θεατή να στραφεί προς το εσωτερικό κομμάτι του εαυτού του. Στο μπούτο ο χορός ενυπάρχει ήδη στο σώμα, το οποίο είναι ένας ζωντανός μεταλλασσόμενος καμβάς και πάνω σ’ αυτόν ο χορευτής ανακαλύπτει και διευρύνει τα δικά του εσωτερικά βιώματα και εμπειρίες. Σύμφωνα με τον ιδρυτή του, Hijikata, ο χορός αυτός είναι η έκφραση των πιο σημαντικών στοιχείων της ζωής, γι’ αυτό και η προσωπική μας μνήμη παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Το μπούτο προκάλεσε μεγάλη αίσθηση ήδη από το ξεκίνημά του και ένας βασικός λόγος ήταν ότι πρόκειται για μια διαδικασία που συνδέει το συνειδητό με το ασυνείδητο. Οι κινήσεις του χορού δεν υπαγορεύονται απέξω, αλλά προκύπτουν ακούσια από την αλληλεπίδραση του εσωτερικού μας κόσμου με το περιβάλλον.
Σήκω ψυχή μου χόρεψε
Το συναίσθημα και η έκφρασή του είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο ξετυλίγεται ένα μάθημα ή μία παράσταση μπούτο. Δεν χρειάζεται να είσαι χορευτής ή να έχεις παρακολουθήσει μαθήματα κάποιας άλλης μορφής χορού για να μπορέσεις να το εξασκήσεις. Το αντίθετο μάλιστα. Όσο πιο «γυμνός» από γνώσεις, θεωρίες και κανόνες προσέλθεις στο μάθημα τόσο πιο εύκολα θα μπορέσει το σώμα σου να δεχτεί τη νέα εμπειρία, σαν το μικρό παιδί που μαθαίνει να κάνει τα πρώτα του βήματα. Κάθε παράσταση, κάθε πρόβα, κάθε μάθημα μπούτο είναι μοναδικά για το πρόσωπο που χορεύει, αλλά και για το θεατή. Γιατί στο χορό αυτό, ο αυτοσχεδιασμός καθορίζει την κίνηση και δημιουργεί στο τέλος τη χορογραφία. Και ο αυτοσχεδιασμός είναι η σωματική έκφραση των όσων αισθάνεσαι τη δεδομένη στιγμή, στο συγκεκριμένο χώρο. Γι’ αυτό στο μπούτο ακόμη και η ακινησία έχει υπόσταση, καθώς κουβαλά τη δική της ενέργεια, εκπέμπει τα δικά της μηνύματα. Επίσης είναι σημαντικό να προσθέσουμε ότι το μπούτο εμπνέεται και εμπνέει το χορό του με έννοιες όπως είναι ο θάνατος, η ζωή, το σεξουαλικό ένστικτο, η ακινησία ως κίνηση, η βαδύτητα. Μέσα από όλο αυτό το ταξίδι που πραγματοποιεί η ψυχή με όχημα το σώμα, ο χορευτής φτάνει στην έκσταση, πολλές φορές μπορεί να κλάψει κατά τη διάρκεια μιας παράστασης ή του μαθήματος, στο τέλος όμως αισθάνεται εκτόνωση, αποφόρτιση συναισθηματική, κάθαρση.
Σε ποιους απευθύνεται
Σε κάθε ηλικία και φύλο. Δεν προϋποθέτει τίποτα άλλο πέρα από καλή σωματική υγεία. Στα πλεονεκτήματα του χορού πάντως πρέπει επίσης να αναφέρουμε την καλή σωματική κατάσταση στην οποία οδηγεί το σώμα, τη δύναμη, την ευεξία και την ευλυγισία που χαρίζει. Αλλά και ψυχική ανάταση, τόνωση της αυτοπεποίθησης και χαλάρωση από τις εντάσεις. Ο διαλογισμός, οι σωστές αναπνοές, το stretching των μυών, οι αυτοσχεδιαστικές ασκήσεις μας οδηγούν βήμα βήμα στην ενδοσκόπηση, που είναι απαραίτητη στην τελετουργία του μαθήματος.
Κείμενο από http://www.infokids.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου